Časnost čovjeka proizlazi iz dva aspekta:
prvo, iz srodnosti njegove egzistencije s njegovim odlikama te pripadnosti vlastitoj vrsti, zahvaljujući čemu posjeduje ogroman broj sposobnosti u poretku stvaranja – o čemu govori prvi ajet koji je naveden na početku ovog predavanja – i drugo, iz njegovih duševnih svojstava, koja se u ovom slučaju mijenjaju u skladu sa sticanjem duhovnih stepena.
Što se čovjek više uzdiže, to postaje plemenitiji i časniji, kao što stoji u Kur’anu:
“Od vas je najčasniji kod Allaha onaj ko ga se najviše boji.”
Izvor: “Vrline čestitih u Kur’anu”, s perzijskog preveo Sedad Dizdarević, fondacija “Mulla Sadra” u BiH, Sarajevo 2012