Našu godinu, koja počinje prvog siječnja (januara) i ima dvanaest mjeseci, odredili su još grčki zvijezdoznalci koji su živjeli i radili u Egiptu, u gradu Aleksandriji. U Rimu je Julije Cezar uveo takav kalendar 46. godine prije naše ere, ali je zadržao nazive mjeseci koje su Rimljani i do tada upotrebljavali. Prije toga, rimska je godina započinjala u ožujku (martu). Desete godine prije nove ere rimski car August službeno je uveo taj kalendar u cijelom Rimskom carstvu.
Januar, prvi mjesec u godini, nazvan je tako po rimskom bogu s dva lica – Janusu. Cezar ga je proglasio prvim mjesecem u godini i dao mu trideset i jedan dan.
Februar je dobio ime po latinskoj riječi koja znači „čistiti”. Budući da je to ranije bio posljednji mjesec u rimskoj godini, hramovi i čitavi gradovi čišćeni su za novogodišnje blagovanje.
Mart je dobio ime po rimskom bogu rata Marsu. To je u svim antičkim zemljama bio prvi mjesec u godini, jer je nova godina počinjala otprilike u vrijeme proljetne ravnodnevice.
Podrijetlo ili značenje naziva za mjesec april nije točno poznato.
Maj je, najvjerojatnije, nazvan prema grčkoj boginji Maji, a juni je tako kršten u čast boginje Junone. Međutim, isto je tako moguće da su nazivi maj i juni dati u počast zrelog doba i mladosti, jer na latinskom jeziku miaores znači stariji, a juniores znači mlađi.
Prvobitni naziv za mjesec avgust bio je sextilis što na latinskom jeziku znači „šesti mjesec”.
Međutim, imperator August „prekrstio” ga je prema svom imenu.
Septembar znači sedmi mjesec. Podsjetimo se: po starom rimskom kalendaru, mart je bio prvi mjesec u godini, a septembar sedmi.
Oktobar znači „osmi mjesec”, novembar „deveti mjesec”, a decembar „deseti mjesec”.
Decembar je ranije imao dvadeset i devet dana i bio je zadnji mjesec u staroj lunamoj (Mjesečevoj) godini, koja je brojila deset mjeseci. Julije Cezar je iznova odredio da decembar bude poslednji mjesec budući da je godina počinjala januarom. On je također dodao decembru jedan dan na postojećih dvadeset i devet. Poslije njega je imperator August dodao još jedan dan, tako da danas decembar ima trideset i jedan dan.
Izvor: 1000 zašto – 1000 zato, Vuk Karadžić, Beograd, 1989., str. 220-221.